روغن کاری سیم بکسل آسانسور

کلیه سیم بکسل ها در طی ساخت روغنکاری می شوند مفتول های که در سطح خارجی رشته ها و هسته سیم بکسل های فولادی تاب داده شده و به هم دیگر بافته ی شوند

هسته کنفی نیز در کارخانه کاملا به روغن آغشته می شوند قبل بافت رشته ها بر روی آن و سپس در شرایط خاص و محیط کنترل شده خشک می گردد.

در سیم بکسل با هسته پلی اتیلن هسته آن همانند کنفی نیازی به روغن کاری ندارد چرا که روعن کاری مفتول های لایه های خارجی در حد نیاز مقدار روغن را برای سیم بکسل تامین می کند.

در بررسی دوره ای سیم بکسل ها اگر هیچ اثری از روغن بر اثر کشیدن دست بر روی سیم بکسل مشاهده نشده نیاز به روعنکاری مجدد دارد.

سطوح شنی و گرد وغبار به طور قابل توجهی می توانند برای سیم بکسل خطرناک باشند و صدمات قابل ملاحظه ای به بار آورند ماده روانکار که بر روی سیم بکسل قرار دارد می تواند گردو غبار و دانه های کوچک شن تماس پیدا کند و آن ها را به بکسل به صورت لایه نازک گرد و غبار بچسباند و یک لایه ریز و خشن ایجاد کند این لایه موجب آسیب رساندن به سیم بکسل و شیار فلکه در حین کارکرد می شود.

سیم بکسل ها در طول عملکرد خود لایه هایی از گرد و غبارو اجسام ریز ساینده را به خود جذب می کنند بنابرین روانکاری اولیه نمی تواند پاسخگویی نیاز سیم بکسل به روانکاری شود. در نتیجه توصیه می شود سیم بکسل به طور مداوم در طول عملکرد خود روانکاری شود. در غیر این صورت سایش و خوردگی زودرس را خواهیم داشت روانکاری مجدد سیم بکسل به عوامل زیر بستگس دارد.

میزان تناوب استفاده از آسانسور

محیطی که آسانسور در آن نصب شده است

جنس فلکه و مقدار سایش آن

لغزش بین بکسل و فلکه

پس از عوامل که می تواند موجب لغزش سیم بکسل بر روی شیار فلکه شود روانکاری بیش از حد سیم بکسل می باشد باید توجه کرد که به هیچ وجه نباید جهت از بین بردن مواد روانکار سیم بکسل را با آب شست و یا از دیگر حلال ها و مواد شیمیایی جهت شستن آن ها استفاده کرد. زیرا حلال به راحتی به داخل سیم بکسل نفوذ کرده و می تواند مقدار بسیار زیادی از ماده روانکار را از داخل سیم بکسل خارج نماید.

بهترین روش استفاده از پودر نرم بسیار ریز کوارتز است که ماده ای بی اثر از نظر شیمیایی است. این پودر به راحتی روغن و گیریس را به خود جذب می کند و آنچه که باقی می ماند به صورت تکه های خرده شده سپس با یک برس روی بکسل تمیز می شود بهتر است فلکه نیز توسط حلال روغن تمیز شود. قابل توجه اینکه سیم بکسل گاورنر نباید روغن کاری شود به هر دلیل سیم بکسل گاور نر روغن کاری شده باشد سیم بکسل مذکور باید تعویض گردد.

چرا سیم بکسل آسانسور را روغن کاری کنیم؟

رشته های سیم بکسل های فولادی بدون محافظ هستند تا محافظ آن در برابر خوردگی و زنگ زدگی روغن موجود در لایه های آن هاست در کابین هایی پانورامیک که در معرض هوای آزاد هستند برای افزایش مقاومت سیم بکسل هایی گالوانیزه مورد استفاده قرار می گیرد.

روغن کاری سیم بکسل ها به دلایل زیادی برای آن ها مفید است.

این پوشش روغن در سطح مفتول دارای اثر ضربه گیری نیز بوده و از مفتول های خارجی در برابر خزاش ناشی از اصطکاک در طی حرکت با سطوح خشن و زیر شیار فلکه ها محافظت می کند.

روغن کمک می کند تا مفتول های موجود در یک سیم بکسل که بر روی یکدیگیر تاب خورده اند از اثرات ثابت اصطکاک در امان باشند چرا که در حین کار به هم ساییده می شوند و لذا باید از آن ها در مقابل اصطکاک ایجاد شده محافظت کرد.

حتی اگر سیم بکسل در شرایط عالی نگهداری شده و نصب و سرویس شود باز هم مقدار روغن اولیه روغن کاری در کارخانه که در حین تولید و مراحل ساخت آن بکار برده شده نیز برای محافظت از آن در طول عمر کاریش کافی نخواهد بود. به خصوص در سیم بکسل هی مغزی کنفی تجدید روغن برای جلوگیری از کاهش قطر هسته سیم بکسل ضروری است چرا که اگر این قطر کم شود باعث خواهد شد سیم بکسل نتواند هنگام حرکت ضربه های برخورد با سطح سخت شیار فلکه ها را تحمل کند و در نتیجه طول عمر آن کاهش یافته و دوام نمی آورد.

روغن کاری روتین و مداوم سیم بکسل حتما لازم است و تا عمر کاری آن افزایش یابد و همچنین بتواند عملکرد بهینه داشته باشد.

چه زمانی روغن کاری سیم بکسل آسانسور ضرروری است

در یکی از روش ها پس از قطع و خاموش کردن برق اصلی نیروی محرکه آسانسور در موتورخانه و توقف کامل کابین در این زمان دستتان را روی سیم بسکل بکشید در صورتی که هیچ اثری روی دستتان باقی نماند یعنی سیم بکسل خشک شده و باید سریعا سیم بکسل روغن کاری شود.

یکی از روش های دیگر نیز تشخیص نیاز سیم بکسل به روغن کاری روش سرخوردگی سیم بکسل ها است در صورتیکه در این روش تشخیص سیم بکسل ها کمتر از یک دهم درصد پس از رفت و برگشت کامل مسیر خود جابجا شده است و نسبت به محل قبلی خود حرکت کنند و سر بخورند سیم بکسل ها نیاز به روغن کاری خواهند داشت  در این روش کابین خالی بالاترین توقف به پایین ترین توقف هدایت شده و پس به محل خود برگشت داده می شود.

درایو کنترل سرعت VVVF

سیستمهای کنترل آسانسور مجهز به درایو کنترل سرعت VVVF

تکان‌های شدید کابین آسانسور هنگام حرکت، یک خصیصه‌ی بارز در آسانسورهای سنتی موسوم به دوسرعته می‌باشد که برای برخی افراد، به خصوص بیماران و سالخوردگان بسیار ناخوشایند است.
درایور کنترل سرعت موتور، یک سیستم الکترونیکیِ قدرت است که با قرار گرفتن در مجموعه‌ی سیستم کنترل آسانسور می تواند جهت کنترل سرعت و شتاب موتور آسانسور که معمولا از نوع سه فاز آسنکرون می‌باشد، مورد استفاده قرار گیرد.

امکان کنترل سرعت و شتاب موتور، در آسانسورهای با سرعت حداکثر حدود یک متر بر ثانیه، باعث نرمی استارت و تغییراتِ سرعتِ ایستِ آسانسور شده و همچنین دقت توقف کابین در سطح هم‌تراز طبقه را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، در مقایسه با سیستمهای دو سرعته، درایو کنترل سرعت با کنترل و کاهش جریان زیاد هنگام استارت و تغییر سرعت موتور، باعث تقلیل تلفات حرارتی و صرفه‌جویی در مصرف انرژی می‌گردد.
درایوهای vvvf (variable Voltage, Variable Frequency) باعث شده‌اند که موتورهای سه‌فاز آسنکرون پردوام، بسیار کم استهلاک، ارزان و کارآمد، مبدل به سیستم‌های محرکه رام، کنترل پذیر و بدون نقص گردد.

امروزه آشنایی صنعت‌گران و کارفرمایان با مزایای آسانسورهای مجهز به سیستم درایو سرعت vvvf باعث استقبال روز افزون آنها از این سیستم گردیده است.

(بیشتر…)

پیشینه آسانسور

اگر معماری ساختمان‌ها را در گذشته بررسی کنیم می‌توان فهمید که در گذشته توان ساخت ساختمان‌های بلند وچود داشته‌است اما شاید یکی از دلایل اینکه چرا این کار چندان رواج نداشته وجود پله‌هایی بود که به خاطر تعداد زیاد ، رفت و آمد و ایمنی را سخت میکرد.

اگر معماری ساختمان‌ها را در گذشته بررسی کنیم می‌توان فهمید که در گذشته توان ساخت ساختمان‌های بلند وچود داشته‌است اما شاید یکی از دلایل اینکه چرا این کار چندان رواج نداشته، وجود پله‌هایی بود که به خاطر تعداد زیاد ، رفت و آمد و ایمنی را سخت میکرد. یک مکانیک آمریکایی به نام الیشا اوتیس بخاطر چنین مشکلاتی بالابری را  با به کارگیری چرخی ضامن‌دار که در صورت پاره‌شدن طناب، اندکی پس از سقوط  ، بالابر را متوقف می‌کرد، فراهم کرد.

پیشینه آسانسور

این اختراع که در سال ۱۸۵۴ در نمایشگاهی در نیویورک پرده‌برداری شد، مقدمه‌ای برای کاربرد گسترده بالابر بود.

ناصرالدین شاه در سفرنامه فرنگ خویش در تعریف و توصیف آسانسور می‌گوید: رفتیم به مریض‌خانه سنت توماس … از مرتبه‌های زیر اسبابی دارند که ناخوش را روی تخت گذاشته از توی اتاق زیر می‌کشند به مرتبه بالا می‌برند. بسیار تماشا داشت که ناخوش حرکت نکند .

در حال حاضر یکی از مشکلات ساختمانهای بلند در نظر نگرفتن فضای کافی برای آسانسور است .این امر یعنی پیش‌بینی و منظور نمودن فضای کافی با محاسبه تعداد ظرفیت و سرعت مناسب آسانسورها باتوجه به ارتفاع و جمعیت ساکن و کاربری ساختمان باید در ابتدای کار یعنی در زمان طراحی ساختمانها مد نظر قرار گیرد؛ زیرا پس از اجرای ساختمان معمولاً افزایش فضای چاه آسانسور بسیار مشکل و در اکثر موارد غیرممکن است.

(بیشتر…)